Stemmen voor het grotere goed – een bijbels perspectief
originele versie (in het Engels)
De overgrote meerderheid van de trouwe christenen in Amerika erkent dat ze onmogelijk kunnen stemmen op Kamala Harris en Tim Walz, of op welke Democratische kandidaat dan ook voor welke race dan ook, gezien de afgodische aanbidding van LGBTQ-immoraliteit en abortus door de Democratische Partij. In mijn vorige artikel heb ik aangetoond dat deze twee standpunten van de Democratische Partij een belediging zijn voor de twee meest consequente daden van God bij de schepping: de schepping van de mens (Hebreeuws adam) “naar het beeld van God” en als een complementair seksueel binair, “mannelijk en vrouwelijk” (Gen. 1:27).
Veel van deze trouwe christenen weigeren echter ook te stemmen voor de enige haalbare optie voor Harris/Walz in deze verkiezing: Trump/Vance. Ze nemen dit standpunt in omdat ze vinden dat één of meer van de volgende zaken gronden voor diskwalificatie zijn: (1) de seksuele immoraliteit van Trump in het verleden, (2) zijn voortdurende grove en beledigende opmerkingen en gedrag, (3) zijn rol op 6 januari in de rellen en het betwisten van de verkiezingen, en / of (4) zijn terugkrabbelen op abortus en “homoseksuele” immoraliteit. Ze nemen dit standpunt in, zelfs als ze erkennen dat Harris/Walz een slechter (of zelfs veel slechter) alternatief is. Ze geloven dat ze zouden zondigen om een stem uit te brengen op Trump als “de minste van twee kwaden”, omdat, nou ja, dat zou stemmen voor het kwaad zijn.
Morele verantwoordelijkheid bij het stemmen wanneer uw binaire opties niet optimaal zijn
In wat volgt, hoop ik aan de hand van de Schrift aan te tonen dat stemmen voor “het minste van twee kwaden”, als dat de manier is waarop iemand het wil formuleren, geen kwaad is, maar in feite een goed – het grotere goed. Meer specifiek, geloof ik dat stemmen op de kandidaat die het meeste goed en het minste kwaad gaat doen, een morele daad is. Stemmen op de kandidaat die het meeste kwaad en het minste goed zal doen, is een immorele daad. Het niet uitbrengen van een effectieve stem tegen de kandidaat die het meeste kwaad en het minste goed zal doen, is, door weglating, medeplichtigheid aan een immorele daad. Met “het uitbrengen van een effectieve stem” bedoel ik stemmen op de enige kandidaat die een realistische kans heeft om de slechtste kandidaat te verslaan.
Een gelovig christen die weigert te stemmen op het enige haalbare alternatief voor Harris/Walz geeft in wezen een halve stem aan Harris/Walz. Als je conservatief bent en op een derde partij stemt of helemaal niet stemt, kan de Harris-campagne je net zo goed een bedankkaartje sturen. Harris kan niet winnen zonder jouw niet-stem voor Trump. Er is maar een relatief klein percentage conservatieven nodig dat weigert op Trump/Vance te stemmen om de verkiezing naar Harris/Walz te gooien.
Christenen die denken dat God hen zal beschermen tegen het kwaad van Harris als ze zichzelf zuiver houden van het uitbrengen van een stem op een onvolmaakte kandidaat, negeren een cruciaal feit: God geeft hen één, en slechts één, uitweg uit de veel slechtere uitkomst van een Harris-overwinning die geen immorele actie van hun eigen kant vereist: Stem op Trump/Vance.
Stemmen op de ene kandidaat die veel minder schade zal aanrichten dan de andere, en iets goeds zal doen, is geen zondige daad. Het is een verantwoordelijke oefening in hun keuze, gezien de beperkte mogelijkheden die mensen in een wereld van zonde ter beschikking staan. Het is een rechtvaardige daad, omdat het het grotere goed tot stand brengt, ook al is dat goede, vóór de komst van het koninkrijk van God, nog steeds vermengd met zonde. Het heeft letterlijk geen zin om ongelovigen de slechtste kandidaat te laten kiezen.
Laten we ons tot de Schrift wenden en twee gevallen onderzoeken: (1) het voorbeeld dat God gaf bij het kiezen van het minste van twee kwaden; en (2) God laat zijn volk de minste van de verschillende opties voor bestraffing kiezen.
Gods eigen voorbeeld van het kiezen van het minste van twee kwaden
Als je denkt dat God je niet zal toestaan om het veel minste van twee kwaden te kiezen omdat dat op zichzelf al een kwaad zou zijn, wees je er dan alsjeblieft van bewust dat God zelf onvolmaakte vaten heeft uitgekozen om zijn doelen door de geschiedenis heen te bereiken. We zouden kunnen beginnen met de patriarch Jacob, de stereotiepe bedrieger en misleider. Alle belangrijke rechters in Richteren, behalve Debora, waren onvolmaakte vaten, waarvan Simson de meest beruchte was. Dit waren personen die charismatisch door God waren uitverkoren, door de uitstorting van de Geest. Het waren de minste kwaden.
God koos Jehu uit om het huis van Achab te vernietigen, wat hij deed. Jehu deed de gouden kalveren in Bethel en Dan niet weg. Maar Jehu was verreweg de minste van twee kwaden, die zich ontdeed van de meest kwaadaardige dynastie in de geschiedenis van het noordelijke koninkrijk. God zelf koos het minste van twee kwaden.
God koos een heidense afgodische heerser, de Perzische koning Cyrus, als zijn instrument, en noemde hem zelfs zijn “gezalfde” (messias), om Israël in ballingschap te bevrijden van het juk van het wrede Babylon. God gebruikte Cyrus om zijn volk terug te laten keren naar het beloofde land. Geen ideale situatie, want ze stonden nog onder Perzisch bewind. Toch was het een veel betere optie dan degene die ze onder Babylon hadden.
Het zou mooi zijn als al onze heersers een David, een Hizkia of een Josia waren – hoewel zelfs deze hun eigen tekortkomingen en zonden hadden – maar zo werkt het niet altijd. Soms is ons aanbod aan opties beperkter en moeten we kiezen uit de beste van die opties. Zelfs God deed dat.
Als God deze keuzes kon maken, kunnen wij dat ook. In een wereld waar alle mensen zondaars zijn, gaat het bij verkiezingen altijd om het kiezen van het minste van twee kwaden. God keurde Jakobs misleidingen niet goed, de problemen van verschillende charismatische rechters, Jehu’s falen om de alternatieve cultusplaatsen in Bethel en Dan te vernietigen, of het goddeloze heidendom van Nebukadnezar en Cyrus, ook al waren dit allemaal instrumenten die door God waren gekozen om zijn doel te bereiken. Hij koos hen ondanks die problemen.
Hetzelfde geldt als we stemmen. Als ik op Trump stem, sta ik niet achter zijn minder dan uitstekende standpunten over abortus en homoseksuele praktijken. Ik breng een effectieve stem uit tegen het kwaad van een veel slechtere kandidaat en neem de uitweg die voor mij beschikbaar is. God koos onvolmaakte vaten, net als ik. We profiteren van Gods voorbeeld en genade.
Nogmaals, God geeft ons een keuze: niet de ideale keuze, maar niettemin een keuze van een kandidaat die veel minder kwaad en veel meer goed zal doen dan de andere kandidaat.
God staat Zijn volk toe om voor de mindere of minste straf te kiezen
In het Oude Testament stond God soms toe dat een Israëlitische heerser of het volk van God in het algemeen hun straf koos uit twee of meer opties. We zien dit bijvoorbeeld in 2 Samuël 24 en Jeremia 38.
2 Samuël 24
In 2 Samuël 24 lezen we dat Gods toorn “ontstoken werd tegen Israël”, wat hem ertoe bracht David “aan te zetten” om een volkstelling van Israël te houden. Normaal gesproken was een volkstelling een opmaat naar onderdrukkend staatsbeleid (bijv. het elimineren van oude heilige stamgrenzen voor bureaucratische herindeling door de centrale macht, zware belastingen, dwangarbeid en militaire dienstplicht).[1] Nadat David gezondigd had, gaf Jahweh David via de profeet Gad de keuze tussen drie jaar hongersnood, drie dagen pestilentie, of “drie maanden vluchten voor uw vijanden terwijl zij u achtervolgen” (2 Sam. 24:13).
David gaf de voorkeur aan een van de eerste twee opties. Dus Jahweh zond pestilentie (ziekte) over het land en 70.000 stierven. Het belangrijkste punt is dat God David liet kiezen uit drie keuzes van straf. Het was genadig voor God om elke keuze te bieden. Hij had David gewoon een straf kunnen opleggen voor zijn ernstige zonde. Maar in plaats daarvan liet hij hem kiezen. God heeft ons twee keuzes gegeven in deze uitverkiezing. Buigen voor de keuze is geen optie. Buigen zou betekenen dat je stilzwijgend voor Harris kiest. Iedereen moet kiezen. We kunnen net zo goed de meer genadevolle, minder slechte optie kiezen.
Jeremia 38
Een ander voorbeeld komt uit het boek Jeremia. Jeremia zei tegen koning Zedekia dat hij zich moest overgeven aan zijn Babylonische overheerser en dat het beter met hem zou gaan. Maar als hij niet de uitweg zou nemen die God hem heeft geboden, dan zou de ramp zoveel groter zijn. In 588/87 v.Chr., terwijl Babylon Israël belegerde,
Toen zeide Jeremia tot Zedekia: Zo zegt de HEERE, de God der heirscharen, de God van Israël: Indien gij u slechts overgeeft aan de dienaren van de koning van Babel, dan zal uw leven gespaard worden, en deze stad zal niet met vuur worden verbrand, en gij en uw huis (dynastie) zullen leven. Maar indien gij u niet overgeeft aan de dienaren van de koning van Babel, dan zal deze stad aan de Chaldeeën worden overgeleverd, en zij zullen haar met vuur verbranden, en gijzelf zult niet aan hun hand ontkomen.’ (Jeremia 38:17–18, cursivering toegevoegd)
God voorzag in een uitweg uit zijn hachelijke situatie, een uitweg die in strijd leek met wat de verwachting van trouw zijn aan God betekende, erop vertrouwend dat God hem uit deze moeilijke situatie zou halen als hij en anderen maar geloof hadden (wat velen doen door niet op Trump te stemmen). Maar omdat de uitweg niet de manier was waarop hij hoopte, inderdaad overgave aan een heidense macht, zou hij iets ergers krijgen. Er waren twee opties beschikbaar voor Zedekia, een die niet geweldig was (toegeven aan Nebukadnezar; in ons geval stemmen voor Trump) en de andere die veel erger was (vernietiging van de stad en ballingschap; in ons geval stemmen voor Harris). Zedekia koos een derde optie die hem niet ter beschikking stond: heb vertrouwen dat God hem zal redden als hij niet de minder slechte optie kiest. Het resultaat was dat hij de slechtste van de twee opties kreeg die God hem voorlegde. En met welk voordeel? Helemaal niets, maar alleen maar grotere ellende.
God heeft ons de keuze gegeven tussen twee kandidaten in deze verkiezing: Trump of Harris. Misschien kregen we niet de kandidaat die we wilden vanwege de zonden van de natie, of onze eigen zonden. Maar God biedt ons genadig de minder dan optimale Trump aan als een alternatief voor de veel slechtere Harris, die onbeperkte abortus, gedwongen LGBTQ-immoraliteit (inclusief door de staat gesponsord kindermisbruik), de inperking van de vrijheid van meningsuiting en de vrije uitoefening van religie zal promoten, en een één-partij-regering van het land door middel van een massale illegale immigratiezwendel.
Je kunt Trump zien als een straf, als je wilt. Toch is hij veel minder een straf dan Harris/Walz. Hij zal veel goeds doen door het opleggen van transwaanzin aan minderjarigen aan te vallen, zich te verzetten tegen een federaal wetsvoorstel om onbeperkte abortus te bevorderen, de bewapening van het ministerie van Justitie tegen pro-life en pro-gezinschristenen te verwerpen, de vrijheid van meningsuiting en vrije uitoefening van religie te beschermen, de landsgrens te herstellen en de inflatie terug te dringen. Er is geen goede reden om de veel betere optie af te wijzen. Neem het. God biedt je de keuze in zijn genade en barmhartigheid.
“Op een menselijke manier spreken”: analogieën uit het menselijk leven
Soms wijkt de apostel Paulus af van schriftuurlijke bewijzen naar analogieën die gebaseerd zijn op menselijke voorbeelden of redeneringen. Hij noemt dit “spreken op een menselijke manier” (Rom. 3:5; 6:19; 1 Kor. 9:8; Gal. 3:15). Ik zal nu dergelijke illustraties aanbieden.
Als ik de keuze heb tussen gevangenisbewaker A die mij en mijn familie dagelijks zal laten slaan (en ook in haar privéleven geen toonbeeld van morele deugd is), en onze rantsoenen ernstig zal verlagen; en gevangenisbewaker B die mij en mijn familie niet dagelijks zal laten slaan, maar een smerig seksueel verleden heeft van meer dan twaalf jaar geleden en een onbenullige mond in het openbaar, en die een deel van onze rantsoenen zal nemen maar ons niet zal laten verhongeren, ik zal elke keer met gevangenisbewaker B meegaan. Als ik dat doe, zondig ik niet, maar oefen ik wijsheid uit, gezien de beperkte mogelijkheden die mij ter beschikking staan.
Ik ken geen enkele conservatieve NeverTrumper die vindt dat we het Jefferson Memorial moeten afbreken. Thomas Jefferson, schrijver van onze Onafhankelijkheidsverklaring en derde president van de VS (naast vele andere prestaties) had een ongehuwde (en per definitie afgedwongen) seksuele relatie met zijn slaaf Sally Hemings. Deze relatie begon waarschijnlijk toen zij 16 was (hij 46). Het besloeg een periode van 20 jaar, wat leidde tot acht zwangerschappen. Bovendien is er het feit dat hij slaven hield, hoewel hij enkele semi-antislavernij-dingen heeft geschreven.
Over Jefferson gesproken, Alexander Hamilton haatte Jefferson. De twee waren politieke vijanden op basis van zeer verschillende politieke beleidslijnen en filosofieën. Maar geconfronteerd met een keuze tussen Jefferson en Aaron Burr, gooide hij zijn steun naar Jefferson, omdat Burr een gevaar was voor de Republiek op een manier en in een mate die Jefferson niet was. Hij begreep dat er geen winst te behalen was door zich af te zonderen van een keuze; Inderdaad, er was alles te verliezen.
Neem Abraham Lincoln in de verkiezing van 1860. Zelfs Lincoln was geen verklaard abolitionist in 1860 (naar onze maatstaven vandaag de dag wel een beetje een racist). In die tijd, geen abolitionist had een kans om verkozen te worden. In zijn eerste inaugurale toespraak in 1861 verklaarde hij, als laatste wanhopige poging om de Unie te redden, zelfs dat hij zich niet zou verzetten tegen een amendement op de Grondwet (dat al door het Congres was aangenomen) dat de slavernij in de VS zou verankeren zolang de zuidelijke staten dat wilden. In die zin was hij de minst kwade van de twee. Ik denk niet dat dit een perfecte analogie is (zelfs los van de karakterverschillen van de twee mannen) omdat Lincoln diep in zijn hart dacht dat slavernij een hoog moreel kwaad was, terwijl Trump waarschijnlijk in zijn hart er niet van overtuigd is dat abortus een kwaad is in alle stadia. Maar het punt is dat zelfs Lincoln zijn principes moest compromitteren toen hij zich kandidaat stelde. Abolitionist William Lloyd Garrison wilde daardoor niet op hem stemmen, maar Garrison had het mis (zoals ex-slaaf Frederick Douglass aangaf). Garrison draaide uiteindelijk bij en steunde Lincoln in de verkiezing van 1864.
Gebaseerd op de “logica” van die anti-Harris conservatieven die ook niet op Trump zullen stemmen, moet ik aannemen dat als ze de keuze hadden tussen Lincoln of Douglas, of zelfs Hindenburg of Hitler in 1932 Duitsland, ze de verkiezingen zouden hebben uitgezeten of op een onverkiesbare kandidaat zouden hebben gestemd in de hoop dat ze in de toekomst een betere kandidaat zouden kunnen krijgen door Douglas en Hitler gekozen te laten worden.
God in zijn grenzeloze soevereiniteit en voorkennis heeft de selectie van Trump mogelijk toegestaan omdat een consequent pro-life kandidaat dit jaar niet kon winnen (in zijn laatste landelijke peiling ontdekte CNN dat, in antwoord op de vraag “Wie vertrouw je meer om abortus / reprorechten aan te pakken”, Harris 21% meer steun had dan Trump, verreweg haar grootste stemmentrekker). Of het kan een gedeeltelijke betaling zijn voor onze zonden. Het is onmogelijk voor ons om het te weten.
Maar wat we wel weten, is dat God ons de keuze geeft tussen twee kandidaten, van wie er één gruwelijk slecht zal zijn voor de ongeborenen, voor kinderen, voor onze vrijheid van meningsuiting en religie, en voor onze veiligheid; en van wie de ander op deze gebieden iets positiefs goeds zal doen, behalve dat hij niet zoveel goeds zal doen als we zouden willen. Ik zeg, dank u God dat u ons veel minder voor onze zonden laat lijden dan we verdienen, en dan stem ik op de kandidaat van wie we veel minder kwaad zullen lijden en iets goeds zullen ervaren.
De alternatieve strategiebenadering: dump Trump nu en hoop op beter in de toekomst
Het antwoord dat sommigen op deze argumenten geven, is dat het niettemin een goede strategie is om op een derde partij te stemmen, of helemaal niet, om een boodschap naar de Republikeinen over te brengen dat je geen kandidaat zult steunen die niet 100% pro-life en 100% tegen de acceptatie van homoseksueel gedrag is. Dat is in mijn ogen geen goede strategie.
Als je de veel slechtere kandidaat, Harris, laat kiezen in de hoop over vier jaar een betere kandidaat te krijgen dan Trump (ik steunde DeSantis dit jaar), is er waarschijnlijk niets meer om op voort te bouwen. Zoals ik in mijn vorige artikel opmerkte, is het suïcidaal om hen het presidentschap nog vier tot acht jaar te geven, gezien alles wat de Democratische Partij momenteel controleert (media, de academie, entertainment, zoekmachines, technocraten in Silicon Valley en Fortune 500-bedrijven).
Nog vier jaar, en mogelijk acht, van Harris zal verwoestend zijn voor het land.
Met hun beleid van illegale immigratie om verkiezingen om zeep te helpen, een beleid dat geresulteerd heeft in ten minste vier tot vijf miljoen illegale immigranten in het land, allemaal met het doel om grensstaten en swing states blauw te maken, is er een reëel gevaar dat de Democraten erin zullen slagen om op nationaal niveau een één-partij-regering tot stand te brengen. Het enige wat ze hoeven te doen is doorgaan met het dwarsbomen van de identificatieplicht van kiezers en het verwijderen van illegale immigranten van registratielijsten. Vervolgens moet er een amnestiewet komen voor de dertien tot twintig miljoen illegale vreemdelingen die zich momenteel in het land bevinden. Dan zal geen enkele Republikein tijdens ons leven het presidentschap winnen, en zullen de Democraten de controle hebben over het Congres en dus ook over het Hooggerechtshof.
In de huidige tijd kunnen we niet weten of consistente Republikeinen meerderheden in het Huis en de Senaat zullen behouden. Kijk naar de goedkeuring van een wetsvoorstel voor het homohuwelijk vorig jaar. Het is heel goed mogelijk dat de Senaat de LGBTQ “Equality Act” zou kunnen aannemen (al aangenomen in het Huis toen de Democraten dat orgaan controleerden), gegeven een paar afvalligen van Republikeinen (dus in-naam-alleen), en dan zal Harris gretig de wet ondertekenen. Dan zal het een game-set-match zijn voor LGBTQ-onderdrukking van christenen en hun kinderen over deze kwesties.
Wat het Hooggerechtshof betreft, zouden in de volgende regering twee tot vier rechters kunnen worden vervangen. Clarence Thomas is 76 en zal 80 zijn voor de verkiezingen van 2028; Samuel Alito is 74 en zal over vier jaar 78 zijn. Sonia Sotomayor is 70 en zal over vier jaar 74 zijn. En opperrechter Roberts, die al 17 lange jaren heeft gediend, wordt in januari 70 jaar. Mocht Harris winnen, dan zou ze waarschijnlijk ten minste twee hard-linkse rechters nomineren. Alleen al de vervanging van Thomas en Alito zou resulteren in vijf hard-linkse rechters, al een meerderheid. En dan hebben we het nog niet eens over het feit dat Roberts en Gorsuch helemaal niet betrouwbaar zijn op het gebied van LGBTQ-kwesties, noch Roberts op het gebied van abortus.
Harris steunt door de staat gesponsord kindermisbruik, terwijl Trump dat niet doet. Dat, en een half dozijn andere redenen, zijn meer dan een voldoende morele basis om op de laatste kandidaat te stemmen als een optie die veel minder kwaad zal doen en veel meer goed zal doen.
Conclusie
We hebben gezien dat de Schrift ondersteuning biedt voor het kiezen van “het minste van twee kwaden” of het kiezen van de optie die het meeste goed en het minste kwaad zal doen. God zelf handelt op deze manier. Bovendien geeft Hij gelovigen soms de keuze uit verschillende straffen voor hun zonden.
Hoewel het waar is dat Trump niet alles is wat we willen in de strijd tegen de twee idolen van de Democraten, LGBTQ immoraliteit en abortus, is er een aanzienlijk verschil tussen de ene kandidaat die chemische castratie en chirurgische verminking bij minderjarigen wil doordrukken (“state-sponsored child abuse”), en als-vrouw-identificerende biologische mannen wil opleggen in vrouwentoiletten en -sporten; en de andere kandidaat die heeft beloofd om op dag 1 een einde te maken aan Biden’s Executive Order om het verbod op “seksediscriminatie” van Titel IX te interpreteren als inclusief “genderidentiteit”, en die een einde wil maken aan staat gesponsorde kindermishandeling en het in gevaar brengen van de vrouwelijke privacy en sportparticipatie.
Er is een groot verschil tussen de ene kandidaat, die een federale abortuswet voorstaat zonder beperkingen op abortus gedurende alle negen maanden, die een einde wil maken aan alle gewetensvrijstellingen voor artsen/verpleegkundigen/ziekenhuizen om abortussen uit te voeren, die haar “Ministerie van Justitie” zal opdragen om vreedzame pro-life demonstranten te vervolgen en gevangen te zetten, en die achter staten aan zal gaan die beperkingen op abortus opleggen; en de andere kandidaat, die de drie rechters van het Hooggerechtshof heeft benoemd die hebben geleid tot de omverwerping van Roe en Doe en die geen van deze dingen zal doen.
Er is een enorm verschil tussen een kandidaat die voorstander is van het censureren en vervolgen van zogenaamde “haatzaaiende taal” die de LGBTQ- en abortus-idolen in twijfel trekt, die de vrije uitoefening van religie zal intrekken van diegenen die zij als haatdragende en onwetende dwepers beschouwt, die beweert dat het Eerste Amendement deze dingen niet dekt en de toestemming terugtrekt voor gelovige christelijke scholen die niet de LGBTQ lijn volgen; en de andere kandidaat die consequent het Eerste-Amendement rechten van vrije meningsuiting en vrije uitoefening van religie bevestigd tegen linkse tirannie.
Er gaapt een diepe kloof tussen de ene kandidaat die een massale zwendel met illegale immigratie en verkiezingsbedrog heeft gepromoot betreffende vier tot vijf miljoen niet-gescreende mensen (en nog steeds in aantal toenemend) en die elke poging om te verhinderen dat niet-staatsburgers gaan stemmen heeft bestreden, zonder zich zorgen te maken over de miljarden dollars aan sociale kosten voor de belastingbetaler en de toegenomen bedreiging van de persoonlijke veiligheid van zijn burgers, en dat alles in de hoop om in het hele land een eenpartijstaat te creëren die lijkt op die in Californië, door swing states en grensstaten blauw te kleuren; en de andere kandidaat die de veiligheid aan de grens wil herstellen en een einde wil maken aan de zwendel met illegale immigratie en verkiezingsbedrog.
Er is een grote kloof tussen de ene kandidaat die rechters wil benoemen die de Grondwet behandelen als theeblaadjes waarin ze elke hardlinkse betekenis aan de tekst kunnen toeschrijven, die voorstanders zijn van abortus en LGBTQ-immoraliteit en die de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van godsdienstuitoefening ondermijnen; en de andere kandidaat die rechters wil benoemen die geen wetten zullen maken vanaf de bank of zullen proberen de Grondwet te wijzigen zonder het grondwettelijke proces daarvoor te doorlopen (wat de rol is van het Congres, niet van de rechtbanken), maar die een strikte interpretatie van de Grondwet zullen geven en onze rechten zoals in het Eerste Amendement zijn weergegeven zullen beschermen.
Men kan de fantasie in stand houden dat als men “zuiver” blijft en niet stemt voor het onvolmaakte Trump/Vance-ticket, God christenen, en misschien de natie, zal redden van deze veel grotere ramp in de volgende of latere presidentsverkiezingscycli. Maar afgezien van een werk van God, zal dit waarschijnlijk niet gebeuren. God geeft nu een uitweg voor het grotere goed: breng een effectieve stem uit tegen Harris/Walz door op Trump/Vance te stemmen. Moeten we ons verzetten tegen Gods hulp in een misplaatste opvatting dat God zijn doelen alleen bereikt door middel van zuivere kandidaten?
[1] David was nog steeds verantwoordelijk voor het gehoorzamen, omdat aanzetten niet hetzelfde is als dwingen; Jahweh bracht het idee in Davids hoofd, maar dwong hem er niet toe, waardoor David vervolgens nog steeds berouw kan hebben van zijn daad.